Amsterdam moet er tussen 2010 en 2030 vijftigduizend woningen bij krijgen. Dat gaat vooral ten koste van de groenstroken en plantsoenen in de naoorlogse wijken. Met groene daken, geveltuinen en ‘floatlands’ wil gemeentelijk groencoördinator Remco Daalder de verstening van de stad tegengaan. “We kunnen nog veel leren van groenprojecten in het buitenland.”

Groen in stedelijke gebieden is vaak betekenisloos en saai. Groenforum Nederland roept om meer investeringen en meer onderhoud. Maar dat alleen is niet genoeg. Stedenbouwkundige Ton Schaap van de Dienst Ruimtelijke Ordening wil stadskinderen ook een kans op avontuur geven. Maar hij moet toegeven dat het resultaat in de praktijk toch vaak neerkomt op een grasveld en een paar speeltoestellen. Op ‘zijn’ veelgeprezen Oostelijk Havengebied moeten de bewoners daar zelfs al heel blij mee zijn. Zal het op IJburg straks anders zijn? Het is de vraag. Want al roept het behoud van groen altijd emotie op, bewoners kiezen volgens Schaap eerder voor woongemak dan voor groen.

Er moet huurbescherming komen voor kleine ondernemers. Dat vindt Tjeerd Herrema, stadsdeelvoorzitter van Zeeburg. Hoe die maatregelen er precies uit moeten zien, laat Herrema open. “Maar waar de economie zichzelf niet corrigeert zijn steunmaatregelen noodzakelijk. Zo kan je voorkomen dat winkelstraten afglijden.” Herrema doelt hiermee op het veiligheidsproject Javastraat en omgeving, waaruit bleek dat driekwart van de achttien onderzochte horecapanden veiligheidsrisico´s opleveren, variërend van schijnbeheer tot drugshandel.

Parkeerruimte in Amsterdam is schaars en duur. Parkeerproblemen drijven sommige stadsbewoners zo tot wanhoop dat ze verhuizen naar elders. De oplossing lijkt simpel: bouw zoveel mogelijk parkeergarages en woningen met inpandige parkeerplaatsen. Grootste knelpunt hierbij zijn de torenhoge bouwkosten. Zeker bij sociale woningbouw zijn die nooit terug te verdienen. En wie draait er dan voor de rekening op?

Door de nieuwe splitsingsregels zal het Amsterdamse woningbezit meer versnipperd raken. En waar vroeger een overzichtelijke scheiding bestond tussen koop- en huurcomplexen, krijgt de stad steeds meer gemengde woonblokken van huur- en koopwoningen. Zijn het beheer en onderhoud wel goed geregeld in de nieuwe verenigingen van eigenaren (VvE’s)? En welke rol kunnen de corporaties hierin spelen?

‘Bouwen in de stad’, is het credo in het ontwerpstructuurplan Kiezen voor stedelijkheid. Maar niet in onze tuin, zeggen volkstuinders die hun groene paradijsjes dreigen kwijt te raken. De afdelingsbesturen van bedreigde volkstuinparken zijn verontwaardigd, maar de overkoepelende Bond van Volkstuinders (BVV) blijft bereid tot praten met de gemeente. Over misschien een hoekje eraf en inpassing van de parken in de bebouwing. De volkstuinbestuurders blijven graag polderen.

Per 1 september stopt Ab Vos als directeur van de Stedelijke Woningdienst. Zijn dienst wordt opgesplitst. Na lang onderhandelen is er een reorganisatieplan op tafel gekomen, waar hij mee kan leven. Maar het is hem niet in de koude kleren gaan zitten. Het reorganisatieproces tot 1 januari 2003 hoeft hij niet per se tot het eind mee te maken. Het tijdperk Ab Vos, volkshuisvester in hart en nieren, is dat van de terugtredende overheid. De stuurman werd regisseur.

Ik zou mij concentreren op het bestrijden van het grote tekort aan woningen in Amsterdam. En niet tevreden zijn met het sluiten van convenanten met woningbouwcorporaties en dergelijke, maar een echt groot offensief organiseren.

Frans Taselaar van het Ingenieursbureau Amsterdam is de geestelijke vader van de 'Geokoepel'. Het antwoord op het groeiende ruimteprobleem ligt volgens hem onder de grond. Hij wil op grote diepte een labyrint van grote gewelfde ruimtes bouwen. Het futuristische plan heeft de OSCUR-prijs gewonnen.

​​​​​​​Gelukkig ben ik er zeker bij tijd en wijle, maar domweg gelukkig zijn is voor een bewoner van een hoogbouwflat in de Bijlmer bijna niet te doen. Het is meer een geheim soort geluk, alsof je van iets verbodens proeft, vermengd met het verdrietige gevoel dat al dat moois spoedig zal zijn verdwenen. Gesloopt. Gealmeriseerd.

De nu demissionaire staatssecretaris Remkes houdt niet van bescheiden ambities. Zo wil hij dat na 2005 dertig procent van alle nieuwbouw in particulier opdrachtgeverschap wordt uitgevoerd. Kopers (en huurders?) krijgen aldus veel meer invloed op ontwerp en inrichting van hun eigen huis. In het kielzog van dit Paarse denken werden termen als ‘vrije kavel’ en mass customisation razend populair bij ambitieuze stedenbouwers. Maar het particulier opdrachtgeverschap is een mythe. Die dertig procent van Remkes is volstrekt onhaalbaar.

Wethouder Duco Stadig wil de komende vier jaar minimaal zestienduizend woningen laten bouwen. Maar daarmee is Amsterdam niet van het woningprobleem af. In het structuurplan wordt rekening gehouden met vijftigduizend nieuwe woningen in de periode tussen 2010 en 2030.